Deze week Edrieënna Brandao uit St. Eustatius, student aan de lerarenopleiding voor Gezondheidszorg en Welzijn met een fascinatie voor onderwijs.
"St. Eustatius is een paradijs. Dat waardeer ik nu meer dan als puber. Het heeft alles in zich om een Utopia te zijn, zeker in vergelijking met grotere landen. Na behalen van mijn HAVO-diploma op St. Eustatius volgde ik het VWO op Curaçao, waar ik trouwens officieel geboren ben. Het was niet wat ik had verwacht. Ik was onvoldoende voorbereid voor de stap van HAVO naar VWO. Er zaten gaten in mijn kennis en ik had de verkeerde studiehouding. Dus naast de gewone lesstof moest ik veel inhalen.
Ik had altijd interesse in het onderwijs, maar door mijn ervaringen als scholier besloot ik om iets anders te doen. Na het behalen van mijn VWO diploma wilde ik een tussenjaar. Ik werkte een jaar als assistent voor jeugd- en jongerenprojecten van de overheid op St. Eustatius. In 2015 probeerde ik psychologie aan de Universiteit Leiden. Na me twee jaar te vervelen in de bibliotheek, heb ik me aangemeld voor de opleiding Docent Gezondheidszorg en Welzijn. Toch weer het onderwijs. Het niveau spreekt me niet aan. Er wordt op het HBO niet stilgestaan bij ontwikkelingen binnen de onderwijswetenschap en er is geen ruimte voor diepe analyses. Maar ik ben blij met de mix van theorie en praktijk.
Ik heb twee rolmodellen, toevallig een op Curaçao en een op St. Eustatius. Ze zijn bevoegd en bekwaam op het gebied van onderwijs en zorg. Ze hebben alles onder controle als ze in mantelpak een vergadering bijwonen, maar ze kunnen makkelijk omschakelen en daarna bier drinken en domino spelen bij een snek. Ik wil net als zij ook zo makkelijk kunnen wisselen en met iedereen om kunnen gaan.''
Inspiratie
" Mijn interesse ligt bij het onderwijs. Wat werkt wel en wat werkt niet op St. Eustatius, in Europa of Amerika? Er wordt veel geld geïnvesteerd in onderwijs met de verwachting dat het goed is voor de kinderen, maar ik weet dat het beter kan. Op de middelbare school was ik het 'slimme meisje', maar ik had gewoon aanleg om toetsen goed te maken. Op de universiteit had ik opeens last van faalangst en raakte ik in paniek bij toetsen, zodat ik minder goede cijfers haalde. Ben ik dan opeens minder intelligent? Nee, er is geen relatie tussen aanleg om toetsen te maken en intelligentie. Hierna wil ik een masters in onderwijswetenschappen gaat doen. Mijn doel blijft dus om iets te betekenen voor het onderwijs. Het liefst op grote schaal, maar in ieder geval op mijn eigen eilanden. ''
Obstakel
"Studenten uit het Caribisch gebied zijn bijna gedoemd om te mislukken. Vol verwachting komen we aan in Nederland, maar we ontdekken snel dat onze voorbereiding onvoldoende was. De studielening is niet genoeg en we leven met de angst voor een hogere studieschuld als we van studie wisselen. We worden behandeld als idioot, omdat we de logica niet zien van het verschil tussen 'de deur' en 'het deur'. Er zijn docenten die een verband zien tussen competentie en beheersing van de Nederlandse taal. Er zijn docenten die zeggen dat mensen in andere landen niet beter weten, terwijl ze dingen gewoon anders bekijken. Dit is het toppunt van arrogantie en het wordt structureel ontkent. Dit frustreert me enorm. Ik probeer niet elke keer in discussie te gaan. Ik zoek liever mensen op die op dezelfde frequentie zitten als ik. Ik denk dat iedereen dat nodig heeft. Het is makkelijker om dit leven te overleven als er mensen zijn die je begrijpen.''
Helpen
"Ik help graag. Niet perse omdat ik het goed wil doen, maar omdat ik wil dat dingen goed gaan. Mijn opleiding biedt weinig uitdaging, maar er zijn genoeg andere mogelijkheden om met onderwijs bezig te zijn. Ik doe mee aan projecten van de stichting WeConnect, die jongeren helpt om met succes iets te betekenen voor de eilanden. Ik ben benaderd door een studenten vereniging, die studenten en young professionals stimuleert in hun ontwikkeling tot volledig mens. Verder zat ik na orkaan Irma in een denktank voor jeugd- en jongerenprojecten tijdens de wederopbouw en zit ik nu in een denktank over de voedselvoorziening en voedselkwaliteit op de eilanden.''
Advies
"Er wordt vaak een erg positief beeld geschetst van het studentenleven in Nederland. Het eerlijke verhaal? Er zijn momenten dat alles mislukt, dat je maandenlang moet huilen en dat je ontbijt, lunch en avondeten bestaan uit één pizza. Iedereen is rond zijn 23ste wel een keer een puinhoop. Ik ben het ook. Het is geen probleem als je een keer een toets niet haalt of zonder werk zit. Je mag fouten maken en struikelen, zolang je maar naar voren valt en er iets van leert. Hoe ben je gegroeid? Het is daarnaast belangrijk om mensen te zoeken op je eigen frequentie, het liefst met meer ervaring. Ze zaten ooit in een vergelijkbare situatie en kunnen je adviseren.''
Dankbaar
"Inwoners van St. Eustatius steunen anderen Statianen. In woorden én met een positieve houding. Het hele eiland is trots als een Statiaan slaagt voor een examen. Ik ben hen dankbaar en vooral de mensen die de tijd en moeite hebben genomen om in mij te investeren als mens. Mijn moeder, mijn oma, mijn tantes, mijn peettante, de dames bij het de arbeidsbureau en vele anderen. Docenten van mijn middelbare school die kennissen uit hun eigen netwerk in Nederland vroegen om mij te helpen toen ik geen stageplek kon vinden. In zulke situaties mag je niet ondankbaar zijn.''