Skip to main content
Germaine Maduro
auteur:
Otti Thomas

foto:
Otti Thomas

Deze week Germaine Maduro, die zich voorbereidt op haar terugkeer naar St. Eustatius.

"Officieel ben ik geboren op Curaçao tijdens een vakantie van mijn ouders, maar ik kom uit St. Eustatius. In 2015 was ik er voor het laatst, nadat mijn vader was overleden. Mijn moeder woont er nog steeds. Ik was negen jaar manager van het postkantoor op St. Eustatius na een HBO-studie management en de business administration in Rhode Island. Het was een leuke, uitdagende baan, waarin ik voortdurend met plannen moest komen om onze diensten uit te breiden. Mijn eerste baas gaf me de verantwoordelijkheid en dat vertrouwen. Hij noemde mij zijn ogen en oren op het eiland. Dat veranderde bij zijn opvolger. Ik won twee rechtszaken, maar kreeg mijn oude functie niet terug. Ik kreeg ook nog te maken met huiselijk geweld en in 2004 vluchtte ik met mijn kinderen naar Nederland."

Obstakels

"Ik moest opnieuw beginnen, helemaal onderaan. Een huis zoeken en werk vinden. Ik werkte als postsorteerder bij Post NL en in kinderdagverblijven in Den Haag en Delft. Ik hielp bij het opzetten van een gastouderbureau en een thuiszorgbureau. Het viel niet altijd mee. In Delft werden mijn kinderen gediscrimineerd en het thuiszorgbureau liet me in de steek door mijn contract niet te verlengen. Maar ik zie die tegenslagen juist als een extra motivatie om door te gaan. Elke stap beschouw ik als een leermoment. Het is belangrijk om afspraken altijd op papier te zetten. Als je een mondelinge afspraak maakt, dan hebben mensen na verloop van tijd opeens aan geheugenverlies. Ik heb ook geleerd om mijn eigen doel voor ogen te houden. Want als ik me ergens op mijn gemak voel, dan vergeet ik mijn eigen doel en ga ik andere mensen helpen. Dat moet ik dus niet doen. Ik help wel, maar denk ook aan mijn eigen plan. Ik werk nu drie dagen per week als vrijwilliger bij een organisatie voor maatschappelijke ondersteuning. Ik schrijf brieven, help mensen bij de aangifte van hun belastingen, ik doe boodschappen. En ik spaar tegelijkertijd om terug te gaan naar St. Eustatius.''

Inspiratie

''Ik heb altijd gedroomd van een eigen internaat voor kinderen op St. Eustatius. Een internaat is hard nodig. Nu worden kinderen nog naar Bonaire gestuurd en soms naar Nederland, vroeger gingen ze naar Curaçao. Voor mijn studie business administration deed ik de opleiding kind- en jeugdzorg op Curaçao en kwam ik veel in internaten. Ik zag hoezeer de kinderen van de Bovenwinden moesten integreren. Het is een hele omschakeling voor kinderen, die soms pas vier zijn. Het is veel beter om kinderen op te vangen in hun eigen omgeving. Ik spaar dus voor mijn eigen kinderinternaat op St. Eustatius, want ik wil die kinderen helpen. Met een boekhouder werk ik aan een plan.''

Dankbaar

''Mijn dochters en mijn zoon geven me energie. Ze geven me steun en moedigen me aan om door te gaan. Ik wil ze ook iets te bieden hebben. Ik bid ook veel. Ik noem mezelf meer spiritueel dan religieus. Ik ben wel verbonden aan een religie, maar dat is minder belangrijk dan het hebben van een eigen band met God. Die heb ik. In 2004 maakte ik een afspraak met God. Ik zou terug gaan naar St. Eustatius als ik niet binnen vijf jaar een sociale woning vond. Het aanbod voor het huis in Delft kreeg ik vijf jaar later, echt op het laatste moment. Ik ben blij dat ik toen ben gebleven. Ik heb zoveel bijgeleerd in de jaren daarna, dat ik ook meer terug kan geven als ik weer naar St. Eustatius ga.''

Advies

''Als je naar Nederland komt, is het belangrijk dat je zo snel mogelijk op je eigen benen staat, dat je zelfstandig bent. En als je tijdelijk bij iemand anders woont, dan zul je een bijdrage moeten leveren. Niet omdat het gevraagd wordt, maar gewoon uit jezelf. Verder is er niet meer nodig dan geloof in jezelf en het volgen van je gevoel.''

Donaties

Wilt u een gift of donatie doen

Zelfs de kleinste giften zijn voor ons van grote betekenis.